Mijn naam is Marlies
Mijn naam is Marlies Pastoor (1953). Na mijn studie aan de sociale academie, heb ik 12 jaar in het welzijnswerk gewerkt (kinderbescherming). Na het welzijnswerk gedag te hebben gezegd, heb ik mijzelf opgeleid tot keramist. Ik heb mij vooral gericht op schalen, kommen en dozen, de vrouwelijke principes. Het primitieve stookproces in haar oervorm heeft mij diep geraakt en dat doet het nog steeds. In het stoken werk ik met de vier elementen aarde, vuur, lucht en water. Ik werkte toen voornamelijk met rookovens, opgebouwd uit zaagsel (Mexico) Hierin wordt o.a. koeienpoep gelegd. Ook ben ik bekend met het werken met zoutkapselovens, waarin zeewier gaat en de voor velen bekende “Raku” ovens (Japan).
Zeewieren en koeienpoep in de rookoven gebruiken geeft de meest prachtige kleureneffecten. Dit op een ‘’natuurlijke’’ manier, zonder toevoeging van chemicaliën. Toen ik met deze vorm van rookovens werkte woonde ik met mijn partner ver buiten de bewoonde wereld. Er was geen gas, licht en water. Ik was zou je kunnen zeggen genoodzaakt zo te werken. Nu ik weer tussen de mensen woon stook ik alleen nog met ”Raku’’. Raku gebruik ik ook tijdens de ”Vrouwenkracht 8 Daagse”. (zie programma)
Vanaf mijn 28e ben ik mij spiritueel gaan ontwikkelen. Ik heb een 7-jarige opleiding gevolgd tot Spiritueel Therapeut. Deze vond plaats in een spiritueel klooster en tijdens mijn lange reis door Azië.
Op oudere leeftijd ben ik mij verder gaan ontwikkelen door middel van studies. Sociale Psychologie in Utrecht vlak voor mij 50e en op 58 jarige leeftijd Creatieve en Dynamische therapie. Dit als tegenhanger van de spiritualiteit.
Twee rode draden
Er lopen twee rode draden door mijn hele leven die voor mij van levensbelang waren en zijn. Spiritualiteit en het kluizenaarschap, het in afzondering wonen en werken!
Met name Tibet en de Tibetanen hebben mij diep weten te raken en mijn Tibetaanse (Boeddhistische) hart geopend. Ik voelde me zo één met- en van hun. Ik voelde zoveel verbondenheid, het was mijn thuis!
Zoiets had ik nog nooit eerder in mijn leven gevoeld. Ik wilde er zó graag blijven wonen. Helaas ging in 1987 Tibet op slot en werd ik door de Chinezen het land uit gezet. Inmiddels is Tibet weer open, maar mag je alleen, onder begeleiding van Chinezen, door beperkte delen van het land reizen.
Later, thuis in Nederland in het klooster, hoorde ik tijdens een meditatie een stem vanuit mijn hart. Deze stem zei: “Je bent niet voor niets in Nederland geboren. Jouw opdracht is dan ook “Tibetaan te zijn in Nederland” ’’.
Ik vond het prachtig en groots dat te horen. Ik was jong en het klonk opwindend. Echter, al gauw was de blijdschap over, want hoe doe je dat? Hoe kun je Tibetaan zijn in Nederland? Terwijl het land Tibet als mijn thuis voelde? In Nederland voelde ik dat ik meer overleefde dan werkelijk leefde. Dit werd dan ook een zware zoektocht van jaren……
Wat is spiritualiteit voor mij?
Voor mij gaat spiritualiteit over respect voor alles en iedereen. Ongeacht de aard van de activiteit waar je mee bezig bent. Zo is voor mij afwassen met respect net zo spiritueel als gaan zitten mediteren. Voor mij gaat spiritualiteit over Liefde en Verbondenheid, over verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Over je soms belangeloos inzetten, over mededogen en devotie. Voor mij is spiritualiteit een manier van leven geworden. Iets wat je van binnenuit bent en niet iets wat je doet. Het is voor mij een vorm van ZIJN.
Nu (2014) 27 jaar later, ben ik een hele reis verder. Een reis van ontberingen, eenzaamheid en grote vreugde. In 1991 het krijgen van mijn zoon! Ik weet nu steeds meer waar het leven over gaat! Door de komst van mijn zoon Tariq, kon ik het leven in Nederland makkelijker dragen. Het verlangen in mij werd milder. Pas toen kon ik werkelijk mijn (Tibetaanse) hart gaan openen. Maar een geopend hart móet kunnen uitreiken, delen en ontmoeten….
Immers ook het kluizenaarschap liep als een rode draad door mijn leven. Er kwamen dan ook vragen vanuit mij, vragen als, hoe ontmoet je werkelijk iemand. Hoe verbind je je vanuit een diep niveau, hoe reik je uit? Hoe doe je dat als het hart nog bang is door oude pijnen. Het werkelijk licht nog verblindt, nog niet verdragen wordt?
Twee-eenheid
Ondanks dat ik twee relaties heb gehad waarmee ik 27 jaar samenwoonde, waren er nog veel jaren waarin ik niet in echte verbinding stond met een ander. Ik moest mij verbinden met een ander mens zo werd mij reeds lang geleden verteld. Ik moest tot een twee-eenheid zien te komen, het isolement verlaten om mijn taak te kunnen vervullen.
Het zoeken ging voort, relatiepogingen kwamen en gingen. Ik ontmoette een grote diepe liefde, maar de menselijke struikelblokken bleken te groot, het dragen van elkaar te zwaar. Met haar voelde ik de Goddelijke verbinding die nodig was om neer te zetten wat ik mocht neerzetten, maar als mens redden we het niet. We raakten verstrikt in elkaar,we verloren onze vrijheid. Ik gaf mijn zoektocht, en daarmee mijn tweede kans om mij te manifesteren als medium en genezer, op.
Toen ontmoette ik Inge en zij reikte mij de hand en het leek dat alles op haar plek viel. In deze relatie werd mij niets afgenomen. Ik kon binnen de vrijheid van het zijn gaan worden die ik ten diepste ben. Ik kon gaan helen wat in de vorige relatie was stuk gegaan, weer gaan vinden wat verloren was geraakt. Het is juist hier en nu, samen met Inge, dat God mij weer opnieuw heeft aangeraakt. Hij heeft mij wederom geroepen om te gaan doen waarvoor ik hier op deze aarde ben.
Nu zijn we samen meer dan de som der delen. Onze verschillen vullen elkaar aan en versterken onze kwaliteiten in elkaar!
Ik mag en kan van het duister naar het licht komen. Mijn taak, waarvoor ik reeds 30 jaar geleden werd geroepen mag ik eindelijk gaan neerzetten.
Ik heb deze taak aanvaard met overgave, compassie, mededogen, devotie, Liefde en respect. Binnen gepaste bescheidenheid en dankbaarheid, maar ook met verantwoordelijkheid die daarvoor staat.
Mijn hart klopt
Ik voel mij een zendeling in Nederland weliswaar met een Tibetaans hart.
Het hart klopt inmiddels niet meer alleen vanuit Boeddhistische inslag maar ook met een sterke verwantschap van het Sjamanisme. Maar het is vooral de Liefde waaruit, ik wil werken ondersteunt door deze beide stromingen.